അഗ്രോഫോറസ്ട്രി

വൃക്ഷങ്ങളും കാര്‍ഷിക വിളകളും ചേര്‍ന്ന ഒരു സംയോജിത സ്ഥലവിനിയോഗക്രമമാണ് അഗ്രോഫോറസ്ട്രി അഥവാ കാര്‍ഷിക വനവല്‍ക്കരണം.ഒരു സ്ഥലത്ത് ഒരേ സമയത്തോ  ഒന്നിടവിട്ടോ കാര്‍ഷിക വിളകളും വിവിധോദ്ദേശ വൃക്ഷ വിളകളും  ഒരുമിച്ച് കൃഷി ചെയ്യുന്ന രീതിയാണിത്.കൃഷിയുടെയും വനവല്‍ക്കരണത്തിന്റെയും സമ്മിശ്ര രൂപമായ അഗ്രോഫോറസ്ട്രിയില്‍ ദീര്‍ഘകാലാടിസ്ഥാനത്തില്‍ ഉത്പാദന വര്‍ധന,മണ്ണ്‍,ജലം എന്നീ പ്രകൃതിവിഭവങ്ങളുടെ സംരക്ഷണം,തടി,വിറക്,പച്ചില വളം,കാലിതീറ്റ,വിവിധയിനം കാര്‍ഷിക വിളകളുടെ ഉല്‍പ്പാദനം എന്നിവ ലക്ഷ്യമാക്കുന്നു.കെനിയയിലെ  നെയ്റോബി  ആസ്ഥാനമായുള്ള അന്താരാഷ്ട്ര കാര്‍ഷിക വനവല്‍ക്കരണ ഗവേഷണ കേന്ദ്രം അഗ്രോഫോറസ്ട്രിയെ വൃക്ഷങ്ങളും കാലിവളര്‍ത്തലടക്കമുള്ള  വിവിധ കാര്‍ഷികോല്‍പ്പാദന പ്രക്രിയയകളും ചേര്‍ന്ന ഒരു സമന്വയ സ്ഥലവിനിയോക ക്രമമായി വിശേഷിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട്.

ചരിത്ര പഞ്ചാത്തലം

അഗ്രോഫോറസ്ട്രി രീതികള്‍ പൊതുവെ പരബരാഗത കാര്ഷികോല്‍പ്പാദന വ്യവസ്ഥയുടെ ഭാഗമാണ്.ഏഷ്യ ,ആഫ്രിക്ക,ലാറ്റിനമേരിക്ക തുടങ്ങി  ലോകമെമ്പാടുമുള്ള ഉഷ്ണമേഖലാ പ്രദേശങ്ങളിലെ കര്‍ഷകര്‍ ചരിത്രാതീതകാലം മുതല്‍ക്കേ ഇങ്ങനെയുള്ള സംയോജിത കൃഷിരീതികള്‍ അനുവര്‍ത്തിച്ചിരുന്നതായി കാണുന്നു.ഉദാഹരണമായി ലാറ്റിനമേരിക്കയിലും പൂര്‍വേഷ്യയിലും നമ്മുടെ പുരയിട കൃഷി രീതിയോട് സാമ്യമുള്ള ഹോം ഗാര്‍ഡന്‍ സമ്പ്രദായം ഏകദേശം 7000 ബി സി മുതല്‍ പ്രചരിച്ചിരുന്നുവെന്ന്‍ കാണിക്കുന്ന തെളിവുകള്‍ ലഭ്യമായിട്ടുണ്ട്.പക്ഷെ ഇടകാലത്ത് കാര്‍ഷിക- വന രംഗങ്ങളില്‍ വന്ന ചില നയവൃതിയാനങ്ങള്‍ മൂലം  ലോകമെമ്പാടും ഇത്തരം പരബരാഗത രീതികള്‍ മൂല്ല്യശോഷണം സംഭവിച്ചു.അവയില്‍  പലതും  ഉത്പാദനക്ഷമമല്ലെന്നു വിലയിരുത്തപ്പെടുകയും ഏക വിള സമ്പ്രദായങ്ങള്‍ക്ക് പ്രാമുഖ്യം നല്‍കപ്പെടുകയും ചെയ്തു.എന്നാല്‍ ശാസ്ത്രിയ പരിപാലനം വഴി ഈ പരബരാഗത കൃഷി രീതികളുടെ ഉല്‍പ്പാദനക്ഷമത   ഗണ്യമായി വർധിപ്പിക്കാൻ കഴിയുമെന്നതിന് തർക്കമില്ല. പല അഗ്രോഫോറസ്ട്രി ഗവേഷണപദ്ധതികളും ഈ ദിശയിലേക്കാണ് വിരൽ ചൂണ്ടുന്നത്.വളരെ പുരാതനമായ ഒരു സ്ഥലവിനിയോഗികമാണ് അഗ്രോഫോറസ്ട്രി എങ്കിലും ഈ വിജ്ഞാനശാഖയിലെ ഗവേഷണപാനങ്ങൾ ഇന്നും ആരംഭദശയിൽ തന്നെയാണ്. ശാസ്തീയ അഗ്രോഫോറസ്ട്രി , ഗവേഷണം 1971-ൽ അന്താരാഷ്ട് ഗഫാർസിടി ഗവേഷണ കൗൺസിൽ (International Council or Researc1 in

aratoresly) രൂപികരിച്ചതോടെയാണ് അരിച്ചത് (പിന്നീട് cdian Consultative Group on International Agricultural Research- കീഴിലുള്ള ഒരു ഗവേഷണ കേന്ദ്രമായി ഇതിനെ പുനർനാമകരണം ചെയ്യുകയുണ്ടായി. ഇന്ന് പല സർവകലാ ശാലകളിലും അഗ്രോഫോറസ്ട്രി ബിരുദ-ബിരുദാനന്തരതലതിൽ പാഠ്യവിഷയ മാണ്. ഇന്ത്യയിലാണെങ്കിൽ വ്യക്ഷങ്ങളുൾപ്പെട്ട കാർഷിക വ്യവസ്ഥകളിപററി ചില ഗവേഷണപഠനങ്ങൾ നേരത്തെ നടന്നിരുന്നുവെങ്കിലും സംഘടിതമായ നിലയിൽ അഗ്രോഫോറസ്ട്രി ഗവേഷണം തുടങ്ങിയത് 1983 ലാണ്. ഇത് ഇന്ത്യൻ കാർഷിക ഗവേഷണ കൗൺസിലിന്റെ (ICAR) കീഴിൽ അഖിലേന്ത്യാ എകോപിത അഗ്രാ പോളി ഗവേഷണ പ്രൊജക്റ്റ്‌  All India Coordinatod Research Project on Agroforestry ആരംഭിച്ചതോടെയാണ്. താൻസിയിലെ നാഷണൽഅഗ്രോഫോറസ്ട്രി ഗവഷണകേന്ദ്രം (National Research Centre on gokorestry, Jhansi ഉൾടെ ഇന്ത്യയിലെ വിവിധ പ്രദേശങ്ങളിൽ (Anatoecological zones) ഇരുപതോളം കേന്ദ്രങ്ങളിലായി തുടങ്ങിയ ഈ പദ്ധതി ഇന്ന് ഏതാണ്ട് 35 കേന്ദ്രങ്ങളിൽ പ്രവർത്തി ക്കുന്നുണ്ട്. കേരളത്തിൽ ഇത് കാർഷിക സർവകലാശാലയുടെ തിരുവിഴാംകുന്ന്‍ കേന്ദ്രത്തിലാണ് പ്രവർത്തിക്കുന്നത്. ചുരുങ്ങിയ കാലയളവിനുള്ളിൽ ഈ ഗവേഷണ പദ്ധതിയിൽ കൂടി ഇന്ത്യയിലൊട്ടാകെയുള്ള പല പ്രാദേശിക പഠനങ്ങൾക്കും

(Location specific problems) പോംവഴികൾ നിർദേശിക്കാൻ കഴിഞ്ഞിട്ടുണ്ട്.

പ്രസകതി, പ്രാധാന്യം

കാർഷിക വനവൽക്കരണരീതികൾ ലോകമെമ്പാടുമുള്ള ഉഷ്ണമേഖലാ പ്രദേശങ്ങളില്‍  പൊതുവയും കേസിൽ പ്രത്യേകിച്ചും പ്രചരിച്ചതിന് പല കാരണ ങ്ങളുണ്ട്. കർഷകരുടെ സാമൂഹിക പശ്ചാത്തലമാണ് ഇതിൽ മുഖ്യം.   ഇടത്തരം  ചെറുകിട കർഷകർക്ക് തങ്ങളുടെ ചെറിയ കൃഷിയിടത്തിൽ നിന്നും ഭക്ഷണം, വിറക്, തീറ്റപ്പുല്‍,തടി, (പാർപ്പിടം, കാർഷികായുധങ്ങൾ എന്നിവ നിർമിക്കുന്നതിനാവശ്യമായ) തുടങ്ങിയ ലഭിക്കുന്നുവെന്നാണ് കാർഷിക വനവൽക്കരണരീതികളുടെ ഒരു പ്രധാന നേട്ടം.

വനനശീകരണവും വനവിഭവങ്ങളുടെ ക്ഷാമവും കൊടുമ്പിരിക്കുന്ന ഇന്നത്തെ സാഹചര്യത്തില്‍ അഗ്രോഫോറസ്ട്രി രീതികള്‍ക്ക് പ്രത്യേക പ്രസക്തിയുണ്ട്. സ്വാഭാവിക വനങ്ങൾ സംരക്ഷിക്കപ്പെടണമെങ്കില്‍ വന പ്രദേശങ്ങളിലെ കര്‍ഷകരുടെ വനവിഭാവശ്യം നിറവേറ്റപ്പെടണം.ഇതിന് അഗ്രോഫോറസ്ട്രി പോലെ യോജിച്ച ഒരു സ്ഥല വിനിയോഗക്രമം ഉണ്ടെന്ന് തോന്നില്ല.മാത്രമല്ല മിക്ക അഗ്രോഫോറസ്ട്രി രീതികളും ചെറുകിട കര്‍ഷകര്‍ക്ക് യോജിച്ചതും വലിയ മുതല്‍ മുടക്കാവിശ്യമില്ലാത്തതുമാണ്.

അഗ്രോഫോറസ്ട്രി സബ്രദായങ്ങളെല്ലാം തന്നെ  മണ്ണിന്റെ ഉത്പാദന ക്ഷമത നിലനിര്‍ത്തുന്നതില്‍ വൃക്ഷങ്ങള്‍ക്കുള്ള കഴിവിനെ ആശ്രയിച്ചാണ്‌ നിലനിന്നിരുന്നത് എന്നത് വസ്തുതയാണ്.വൃക്ഷങ്ങള്‍ ഉള്‍പ്പെട്ടിട്ടുള്ള ഇടത്തരം കാര്‍ഷിക വ്യവസ്ഥകള്‍ ,ഇലപ്പോഴിച്ചില്‍ വഴി പോഷക മൂലകങ്ങളുടെ ഉപരിതലം സാധ്യമാക്കുന്നതിലും മണ്ണിന്റെ ഫലപുഷ്ടിയും ഘടനയും നിലനിര്‍ത്തുന്നതിലും പ്രദേശിക കാലാവസ്ഥ നിയന്ത്രിക്കുന്നതിലും പ്രധാന പങ്ക് വഹിക്കുന്നുണ്ട്.തന്മൂലം അഗ്രോഫോറസ്ട്രി ഒരു ഫോറസ്ട്രി സമ്പ്രദായത്തിലേക്ക് അടുത്തകാലത്ത് ലോകമെമ്പാടും പ്രചാരം ലഭിച്ചിട്ടുണ്ട്.

പ്രധാന അഗ്രോഫോറസ്ട്രി രീതികൾ

കേരളമടക്കമുള്ള   ഇന്ത്യയിലെ വിവിധ പ്രദേശങ്ങളിൽ വൈവിധ്യപൂർണമായ കാർഷിക വനവൽക്കരണരീതികൾ പ്രചാരത്തിലുണ്ട്. ഇന്ത്യയിലും മററ്  ഉഷ്ണമേഖലാ പ്രദേശങ്ങളിലും കണ്ടുവരുന്ന കാർഷികവനവൽക്കരണ രീതികളെ പൊതുവെ അഗ്രി സിൽവികൾച്ചർ, സിൽവി-പാസ്ച്ചർ, അഗ്രി-സിൽവി-പാസ്ചർ, മററുള്ളവ എന്നിങ്ങനെ തരംതിരിച്ചിരിക്കുന്നു. ഇന്ത്യയിൽ പൊതുവെയും കേരളത്തിൽ പ്രത്യേകമായും കാണപ്പെടുന്ന കാർഷിക വനവൽക്കരണരീതികളെക്കുറിച്ചും അവയിലെ പ്രധാന വൃക്ഷവിളകൾ, മററു പ്രത്യേകതകൾ എന്നിവയെക്കുറിച്ചും ഇവിടെ വിശദമാക്കാം.

1, അഗ്രി-സിൽവികൾച്ചർ സമ്പ്രദായം

കാർഷികവിളകളും വിവിധോദ്ദേശ്യ വ്യക്ഷങ്ങളും ഇടകലർത്തി കൃഷി ചെയ്ത വരുന്ന രീതിയാണ് അഗി-സിൽവികൾച്ചർ.കൃഷിഭൂമിയിലും വനഭൂമിയിലും ഇതിന്‍റെ വകഭേദങ്ങള്‍  ദർശിക്കാൻ സാധിക്കും. അഗ്രി-സിൽവികൾച്ചർ സമ്പ്രദായത്തില്‍  വൃക്ഷങ്ങള്‍ കൃഷിത്തോട്ടത്തിന്റെ അതിരിലോ ഒരു പ്രത്യേക സ്ഥലത്ത് കൂട്ടമായോ കാണപ്പെടുന്നു .ഇതിനു പുറമേ തണല്‍ വൃക്ഷങ്ങളോടോപ്പം തോട്ടമടിസ്ഥാനത്തില്‍ വാണിജ്യ വിളകള്‍ ഉല്‍പ്പാദിപ്പിക്കുന്ന രീതിയും  നാണ്യവിളകളും താങ്ങുമരങ്ങളും ചേര്‍ന്ന വ്യവസ്ഥയും തെങ്ങിന്‍ തോപ്പിലും മറ്റുള്ള ഇടവിള സമ്പ്രദായത്തിലും അഗ്രി -സില്‍വികള്‍ച്ചര്‍ എന്ന പദത്തിന്‍റെ നിര്‍വചനത്തില്‍ ഉള്‍പ്പെട്ടിരിക്കുന്നു.പ്രധാനപ്പെട്ട  അഗ്രി -സില്‍വികള്‍ച്ചര്‍ രീതികളെക്കുറിച്ച് പ്രതിപാദിക്കാം.

പ്രദേശികമായി വളരെ വ്യത്യാസങ്ങളുണ്ടെങ്കിലും ഇന്ത്യയില്‍ എല്ലായിടത്തുമുള്ള കൃഷിയിടങ്ങളിൽ വളരെ വ്യക്ഷങ്ങൾ ഇപകാരം കാണപ്പെടുന്നുണ്ട്. ഉദാഹരണത്തിന്, വരണ്ട പ്രദേശങ്ങളായ  രാജസ്ഥാനിലും ഗുജറാത്തിലും സർവസാധാരണയായി കാണുന്ന ഖേജ്രി  ഹിമാചൽപ്രദേശ്, ജമ്മു കശ്മീർ, യുപിയിലെ കുമാവുൺ, ഗഡ്വാൾ തുടങ്ങിയ പ്രദേശങ്ങളിൽ കാണപ്പെടുന്ന വലിയ ഒപ്ടിവ  (Grewia Delive); ഇന്ത്യയുടെ വിവിധ ഭാഗങ്ങളിൽ കാണുന്ന ബാബ ൽ (Acacia indica), മാറു അക്കേഷ്യകൾ, ശിഷ്ടം (DELDErga ); കേരളത്തിലും ഒന്നും കാണപ്പെടുന്ന മട്ടി,ആഞ്ഞിലി (Artnrpus hirsutus), പ്ലാവ് (Artocarpus, heterophylus), ജാക്ക് editoria grandis) മുതലായവ ഇക്കൂട്ടത്തിൽ പ്രാധാന്യമർഹിക്കുന്നു, സുബാബ(Leucana leucocephali). കരിമ്പന (Borassus flabeler), പുളി martinrnata). സിൽക് കോട്ടൺ (Cata pentandra) എന്നീ വ്യക്ഷങ്ങളും തെന്നിന്ത്യയിൽ പ്രാധാന്യമുള്ളവയാണ്. അണൽ, കാലിത്തീ, വിറക്, തടി എന്നി ഉദ്ധേശങ്ങൾ മുൻനിർത്തിയാണ് വ്യക്ഷങ്ങളെ കൃഷിയിടങ്ങളിൽ ഉൾപ്പെടുത്തിയിട്ടുള്ളത്. പക്ഷേ ഇപ്രകാരം ഉൾപ്പെടുത്തിയിട്ടുള്ള വ്യക്ഷങ്ങളുടെ എണ്ണത്തിലും തരത്തിലും ഗണ്യ മായ വ്യതിയാനങ്ങൾ അഖപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു. വിവിധയിനം ധാന്യവിളകളും (മണി ചോളം, ബജാ) അവയോടൊപ്പം ക്യഷി ചെയ്തു വരുന്നു. വരൾച്ചബാധിത പ്രദേശ ങ്ങളായ രാജസ്ഥാനിലും ഗുജറാത്തിലും വിളവ്യവസ്ഥയിൽ ഉൾപ്പെടുന്നതുകൊണ്ട് മണ്ണിന്റെ ഫലപുഷ്ടി വർധിക്കുന്നതായും മണ്ണ്, ജലം എന്നീ പ്രകൃതി വിഭവങ്ങൾ സംരക്ഷിക്കപ്പെടുന്നതായും തദ്വാരാ ഒപ്പം വളരുന്നതോ തുടർന്ന് വരുന്നതോ ആയ കാർഷിക വിളകളുടെ വിളവ് മച്ചപ്പെടുന്നതായും തെളിഞ്ഞിട്ടുണ്ട്.

B,തൊട്ട അതിർത്തിയിലെ വൃക്ഷങ്ങള്‍

വിറക്, തടി, കാലിത്തീറാ, പച്ചില എന്നീ വിഭവങ്ങളുടെ ഉൽപ്പാദനത്തിനുപുറമേ ക്യഷിയിടങ്ങളുടെ അതിരുകൾ തിരിക്കാനും വൃക്ഷങ്ങളും കുറിച്ചെടികളും ഉപയോഗപ്പെടുത്തിവരുന്നുണ്ട്. ഗണ്യമായ ദേശവ്യത്യാസങ്ങൾ ഇങ്ങനെ ഉപയോഗി ക്കുന്ന വൃക്ഷങ്ങളിലും അവയിൽ നിന്നും ലഭ്യമാകുന്ന ഉൽപ്പന്നങ്ങളിലും കാണാന് സാധിക്കും. ഉദാഹരണത്തിന് പല ഉത്തരേന്ത്യൻ സംസ്ഥാനങ്ങളിലും മൈസൂർ (Eucalyptus tereticomis) അതിരിൽ നടുന്നതിനു വേണ്ടി ഉപയോഗിക്കുന്ന ഒരു (പ്രധാന വ്യക്തമാണ്. നീലഗിരിമലകളിൽ ബ്ളു ഗം (Eucalyptus globulus) സാധാ asurana equisatifolia. മഹാഗണി , തേക്ക്, വട്ട,മുരിക്ക് (Erythrina indica കാററാടി (Macaranga peltata) അടയ്ക്കാപൈൻ (Vatica chinensis), പൂവാൾ Thespesia Popula), കരിമ്പന, പലതരം ഫലവൃക്ഷങ്ങൾ (മാവ്, വാളൻപുളി, നെല്ലി, കശുമാവ് എന്നിവയെല്ലാം അതില്‍ നടാന്‍ഉപയോഗിച്ച് വരുന്നു.ഇവയിൽ പലതും കേരളത്തിൽ സർവസാധാരണവുമാണ്.

കാര്‍ഷികവിളക്കളെ വളര്‍ത്തുമൃഗങ്ങളില്‍ നിന്നും  മറ്റും സംരക്ഷിക്കുന്ന ഒരു വേലിയായും വേഗത കൂടിയ കാററുമൂലമുള്ള ഉപദ്രവത്തിൽ നിന്നും രക്ഷിക്കുന്ന  വാത രോധിയായും ധാരാളം വൃക്ഷങ്ങളും കുറ്റിച്ചെടികളും ഉപയോഗപ്പെടുത്തിവരുന്നുണ്ട്.വളര്‍ത്തു മൃഗങ്ങളുടെയും മറ്റു ജന്തുക്കളുടെയും പ്രവേശനം നിയന്ത്രിക്കുകയാണ്തരുവേലികള്‍ തീര്‍ക്കുന്നത് കൊണ്ട് ഉദ്ദേശിക്കുന്നത്.അക്കേഷ്യ,മാഞ്ചിയം,മുരിക്ക,കടലാവണക്ക്,കാറ്റാടി,ശീമകൊന്ന,,കരിനൊച്ചി,മുള എന്നിവ തോട്ടത്തിന്‍റെ അതിരില്‍ നട്ടാണ്‌ തരുവേലികള്‍സൃഷ്ട്ടിക്കുന്നത്.റബ്ബര്‍,കൊക്കോ മുതലായ നാണ്യവിളത്തോട്ടങ്ങളെ കാറ്റുശല്യത്തില്‍ നിന്നും രക്ഷിക്കാനായി പെട്ടെന്ന് വളരുന്ന അക്കേഷ്യ,വെങ്ങ,തേക്ക് മുതലായ വൃക്ഷങ്ങളുപയോഗിച്ച് വാത രോധികള്‍ നിര്‍മ്മിക്കുന്നത്പ്രയോജപ്രദമെന്ന് കണ്ടിട്ടുണ്ട്. വീഥിവിള സമ്പദായം (Aey cropping) ചില ആഫ്രിക്കൻ രാജ്യങ്ങളിൽ പ്രചാരത്തിലുള്ള താരതമ്യേന പുതിയ ഒരു അഗാഫോറസ്ട്രി രീതിയാണ്.നൈജിരിയയിലെ ഇബാഡനിലുള്ള അന്താരാഷ് ട്രോപ്പിക്കൽ അഗ്രിക്കൾച്ചർ സ്ഥാപനത്തിലെ (International Institute of Tropical Agriculture) ശാസ്ത്രജ്ഞരാണ് ഇതിന് രൂപം നൽകിയത്. സുബാബുൾ മുതലായ പെട്ടെന്നു വരുന്നതും നൈട്രജൻ ബന്ധനശേഷിയുള്ളതുമായ വ്യക്ഷങ്ങൾ നിയതമായ അകലത്തിൽ  നട്ട ശേഷം  വരികൾക്കിടയിലുള്ള സ്ഥലത്ത് വിവിധ വിളകൾ കൃഷി ചെയ്യുന്ന രീതിയാണത്.ഇടവിളകൾക്ക് സൂര്യപ്രകാശം കൂടുതൽ ലഭിക്കുന്നതിനുവേണ്ടി മരങ്ങളെ ഒരു നിശ്ചിത ഉയരത്തിനപ്പുറം (3-4 മീററർ) വളരാനനുവദിക്കുന്നില്ല. കൊമ്പുമുറിക്കൽ വഴിയും മററും ലഭ്യമാകുന്ന പച്ചില വ്യക്ഷനിരകൾക്കിടയിൽ ഉഴുതു ചേർക്കപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നു.

C, വുഡ്ലോട്സ് സമ്പ്രദായം

ഇന്ത്യയിൽ പല സ്ഥലങ്ങളിലും കർഷകർ അവരവരുടെ  കഷിയിടങ്ങളിൽ വിവിധയിനം വനവൃക്ഷങ്ങള്‍ വളർത്തിവരുന്നുണ്ട്. ഫാം വുഡിലോടസ്, ഉര്‍ജ്ജതോട്ടവിളകള്‍(Energ Plantations), വിറകു തോട്ടവിളകൾ (Fuel wood Partlions)വിവിധ നാമങ്ങളില്‍  ഈ സ്ഥലവിനിയോകം അറിയപ്പെടുന്നു. ഗ്രാമ പ്രദേശങ്ങളില്‍ അനുഭവപ്പെടുന്ന വ്യാപകമായ വിറകുകഷാമവും പട്ടണപ്രദേശളിലെ കഴ (Poles), തടി എന്നിവയുടെ വർധിച്ചുവരുന്ന ആവശ്യവും ഇതിനുപ്രചോദനമാകുന്നുണ്ട്.

കൂടാതെ,കാർഷികവിളകളുടെ നഷ്ടസാധ്യത, ജലസേചന സൗക ര്യങ്ങളുടെ അപര്യാപ്ത, തൊഴിലാളികളുടെ ലഭ്യതക്കുറവ് തടിയില്‍ നിന്നും ലഭ്യമാകുന്ന ഉയർന്ന വരുമാനം എന്നിവയും വ്യക്ഷത്തോട്ട നിർമാണത്തിന് കാരണമാവുന്നു. പൊതുവെ വൻകിട കർഷകരാണ് ഇപ്രകാരം തോട്ടടിസ്ഥാന ത്തിൽ വ്യക്ഷങ്ങളെ വളർത്താൻ താൽപ്പര്യമെടുക്കാറുള്ളതെങ്കിലും ഇടത്തരം ചെറുകിട കർഷകരും ഈ രീതി അവലംബിച്ച് വരുന്നതായി കാണാം. ആന്ധ, തമിഴ്നാട്, കർണാടകം, ഒറീസ എന്നിവിടങ്ങളിലെ കൃഷിയോഗ്യ മായ ഭൂഭാഗങ്ങളിൽ വൻതോതിൽ കാറ്റാടി, സബാൾ എന്നിവയും പഞ്ചാബ്, ഹരിയാന, ഗുജറാത്ത് തുടങ്ങിയ പ്രദേശങ്ങളിൽ യൂക്കാലിപ്റ്റസ്, പോർ (Rules മാഞ്ചിയം, മട്ടി എന്നിവയും ഇപ്രകാരം ക്യഷി ചെയ്തുവരുന്നുണ്ട്. മിക്കവാറും ഉയർന്ന നടീൽസാന്ത്രതയില്‍ സജ്ജമാക്കിയിട്ടുള്ള ഈ തോട്ട ങ്ങൾ താരതമ്യം ചെറിയ കാലയളവിനുശേഷം മുറിച്ചുമാററപ്പെടുന്നു. ഉദാഹരണ മായി, ചൂളമരം, സുബാബുൾ എന്നിവ 0.5 x 0.5 മീ. മുതൽ 1.5 x 1.5 മീറ്റർ വരെ അകലത്തിൽ 3 മുതൽ 5 വർഷത്തേക്കാണ് കൃഷി ചെയ്യുന്നത്. ഭാഗികമായോ പൂർണ മായോ അളവിൽ വളരാൻ കഴിവുള്ള പല നാണ്യവിളകളും (ഇഞ്ചി, മഞ്ഞൾ, കച്ചോലം, കുരുമുളക്) ഭക്ഷ്യവിളകളും ഈ തോട്ടങ്ങളിൽ ഉൾപ്പെടുത്തുവാനും കഴിയും.

D, തണല്‍/ താങ്ങ് ആവശ്യമുള്ള തോട്ടവിളകൾ

പല വാണിജ്യ തോട്ടവിളകൾക്കും പൂർണമായ ഉൽപ്പാദനക്ഷമത കൈവരിക്കുന്നതിന് തന്നെൽതണല്‍ അത്യന്താപേക്ഷിതമാണെന്ന് കണ്ടിട്ടുണ്ട്. തണൽവ്യക്ഷങ്ങൾ

ഉൾപ്പെട്ട  ഇത്തരം സ്ഥലവിനിയോഗ ക്രമങ്ങൾ പൊതുവെ മൂന്നായി തരം തിരിക്കാം

(1) പ്രത്യേകം നട്ടുവളർത്തിയ വ്യക്ഷങ്ങളുടെ തണലിൽ ക്യഷി ചെയ്യുന്നവ.ഉദാ:  ഉദാ ചായ, കാപ്പി.

(2) മറ്റോരു തോട്ടവിള (തെങ്ങ്, കമുക്, എണ്ണപ്പന) തണലേകുന്നവ ഉദാ: സുഗന്ധ-സാലി-പാനീയവിളകൾ ജാതി, കുറുവ, ഗ്രാമ്പൂ     കൊക്കോ എന്നിവ)ഒൗഷധസസ്യങ്ങൾ

(3) സ്വാഭാവികവനത്തിലെ വൃക്ഷങ്ങൾ തണലേകുന്നവ ഉദാ:ഏലം.

തേയിലച്ചെടിക്ക് ഒരു പരിധിവരേ മാത്രമേ തണൽ ആവശ്യമുള്ളൂ. അധികം തണൽ ഉൽപ്പാദനക്ഷമതയ പ്രതികൂലമായി ബാധിക്കുന്നുവെന്നാണ് പരിക്ഷണ ഫലങ്ങൾ കാണിക്കുന്നത്. ദക്ഷിണേന്ത്യയിലെ തേയിലത്തോട്ടങ്ങളിലെ പ്രധാന തണൽ വ്യക്ഷങ്ങൾ സിൽവർഓക്ക്, മുരിക്ക് എന്നിവയാണ്; ആസമില്‍ അൽബീസിയ, അക്കേഷ്യ, ഈട്ടി എന്നിവയും പശ്ചിമ-പൂർവ ഘട്ടങ്ങളിലെ കുന്നുകളിലാണ് ഇന്ത്യയില്‍ പ്രധാനമായും കാപ്പി കൃഷി ചെയ്തു വരുന്നത്.അറബീക്ക,റോബസ്റ്റ എന്നീ  രണ്ടിനം കാപ്പി ഇവിടെ കൃഷി ചെയ്യുന്നുണ്ട്. ഇതില്‍ അറബീക്ക താരതമ്യേന കൂടുതല്‍ തണല്‍ ആവിശ്യമുള്ള ഇനമാണ്.വിവിധയിനം തണ വൃക്ഷങ്ങള്‍കാപ്പിത്തോട്ടങ്ങളില്‍ ഉപയോഗിക്കുന്നുണ്ടെങ്കിലും സില്‍വര്‍ ഓക്ക്,മുരിക്ക്,പ്ലാവ്,തേക്ക്,ഈട്ടി,ആഫ്രിക്കന്‍ വൃക്ഷമായ മീസോപ്സിസ് എമിനി എന്നിവ തണല്‍ വൃക്ഷങ്ങളുടെ കൂട്ടത്തില്‍ പ്രാധാന്യം അര്‍ഹിക്കുന്നു.വൃക്ഷങ്ങള്‍ തിരഞെടുക്കുമ്പോള്‍ മണ്ണിന്റെ ഉപരിതലത്തിലേക്ക് ഏകസമാനമായ രീതിയില്‍ സൂര്യപ്രകാശം കടത്തി വിടാനുള കഴിവ്,ആഴത്തിലോടുന്ന വേരുപടലം,നൈട്രജന്‍ സംഭരണ ശേഷി എന്നിവ പരിഗണിക്കേണ്ടതാണ്.സുഗന്ധ-മസാല-പാനിയ വിളകളായ ജാതി,കറുവ, കൊക്കോ എന്നിവയ്ക്കും  പല ഔഷധസസ്യങ്ങള്‍ക്കുംനാണ്യവിളകളായ ഇഞ്ചി,മഞ്ഞള്‍ എന്നിവയ്ക്കും പാതി തണല്‍ നല്‍ക്കുന്ന ഇരു മേല്‍വിതാനം ആവശ്യമാണ്.കുരുമുളകിനാണങ്കില്‍ തണലിനോടൊപ്പം താങ്ങും വേണം.അതുകൊണ്ട് തന്നെ അവയില്‍ പലതും തെങ്ങ്,കമുക് തുടങ്ങിയ തോട്ടവിളകളോടൊപ്പവും മട്ടി,തേക്ക് തുടങ്ങി വൃക്ഷത്തോട്ടങ്ങളിലും ഇടവിളയായി വളര്‍ത്താന്‍ സാധിക്കും.വന വൃക്ഷത്തോട്ടങ്ങളിലും നാണ്യവിളകള്‍ കൃഷി  ചെയ്യാന്‍ സാധിക്കും.കേരള വനവകുപ്പിന്‍റെ 'വന ലക്ഷ്മി'  പദ്ധതി ഈ ദിശയിലുള്ള ഒരു നല്ല ചുവടുവെപ്പാണ്. ഈ പദ്ധതി അനുസരിച്ച് പരീക്ഷണാടിസ്ഥാനത്തില്‍ ആഞ്ഞിലി,പ്ലാവ്,മുള്ളിലവ്,തേക്ക് എന്നിവയുടെ തോട്ടങ്ങളില്‍ കുരുമുളക് കൃഷി ചെയ്ത് വരുന്നു. മിക്കവാറും സ്വാഭാവിക വനങ്ങളിലാണ് ഏലം ഉൽപ്പാദിപ്പിക്കാറുള്ളത്.ഇതിനുവേണ്ടി വ്യക്ഷത്തലപ്പുകൾ വെട്ടിമാററിയും മറ്റും തണൽ കമീകരിക്കുക സാധാരണയാണ്. കേരത്തിലെ ഏലത്തോട്ടങ്ങളില്‍  കാണപ്പെടുന്ന തണല്‍ വൃക്ഷങ്ങളില്‍ പ്രാധാന്യം അര്‍ഹിക്കുന്നവ ആഞ്ഞിലി, ചന്ദനം,വേബ്,മുരിക്ക്,കരണ,കുരുങ്ങാടി എന്നിവയാണ്.ഏലത്തോട്ടങ്ങളിലെ തണല്‍ വൃക്ഷങ്ങളില്‍ കുരുമുളക് വള്ളി പടര്‍ത്തുന്നതും സാധാരണമാണ്.കാട്ടുനെല്ലി ,മുരിക്ക്, പ്ലാവ്, മട്ടി,ആഴാന്ത ,ശീമകൊന്ന ,ചൂളമരം,പൂവരശ് തുടങ്ങിയ നാനാജാതി വൃക്ഷങ്ങള്‍ ഒരു കുരുമുളക് തോട്ടത്തില്‍ താങ്ങു മരമായി ഉപയോഗപ്പെടുത്താം.താങ്ങുമരം തിരഞ്ഞെടുക്കുമ്പോള്‍ വേനല്‍ കാലത്ത് മുളക് വള്ളിക്കാവിശ്യമായ തണല്‍ നല്‍കാനുള്ള ശേഷിയും മഴക്കാലത്തെ മേഘാവൃതമായ അന്തരീക്ഷത്തിലും ആവിശ്യാനുസരണം സൂര്യപ്രകാശം ലഭ്യമാക്കാനുള്ള കഴിവും പ്രാധാന്യമര്‍ഹിക്കുന്നു.  സാന്ദ്രമായ തണല്‍ കുരുമുളക് വള്ളിക്ക് യോജിച്ചതല്ല.വേരുകള്‍ക്ക് പറ്റിപിടിച് കയറാന്‍ പാകത്തിലുള്ള ഇളകിപ്പോകാത്ത ഉപരിതലം നൈട്രജന്‍ ബന്ധനശേഷി എന്നിവയോടൊപ്പം തന്നെ തടി,പച്ചില എന്നിവയുടെ ലഭ്യത കൂടി കണക്കിലെടുത്തുകൊണ്ട് വേണം യോജിച്ച വൃക്ഷങ്ങള്‍ തിരഞ്ഞെടുക്കേണ്ടത് .

E.തെങ്ങിന്‍ തോപ്പിലും മറ്റുമുള്ള ഇടവിള സമ്പ്രദായം

തെങ്ങ്,കമുക്,എണ്ണപ്പന ,ഫലവൃക്ഷ തോട്ടങ്ങള്‍ എന്നിവ തോട്ടമടിസ്ഥാനത്തില്‍ കൃഷി ചെയ്യുമ്പോള്‍ ഇടവിള കൃഷി സ്വീകരിക്കുന്നതുവഴി ആദായം ഗണ്യമായി വര്‍ദ്ധിപ്പിക്കാന്‍ സാധിക്കുന്നു.തെങ്ങിന്‍റെ കാര്യമെടുത്താല്‍ നട്ട് 8 മുതല്‍ 25വര്‍ഷം വരെയുള്ള കാലഘട്ടമൊഴിച്ചാല്‍ ബാക്കി എല്ലാ സമയത്തും ധാരാളം സൂര്യപ്രകാശം തെങ്ങിന്‍ തോപ്പുകളില്‍ നേരിട്ട് പതിക്കുന്നു. ഈ സമയത്ത് പെട്ടെന്ന് വളരുന്ന   വൃക്ഷങ്ങള്‍ ഉള്‍പ്പെടെയുള്ള ഇടവിളകള്‍ കൃഷി ചെയ്യാം.എന്നാല്‍ തെങ്ങിന്‍ തോപ്പിലെ വൃക്ഷങ്ങളുടെ എണ്ണം വര്‍ദ്ധിപ്പിച്ചാല്‍ ഘടകവിളകള്‍ തമ്മില്‍ പോഷക മല്‍സരമുണ്ടാകാനുള്ള സാധ്യത കൂടും .തെങ്ങുകള്‍ തമ്മിലുള്ള അകലം 7.6 മീറ്റര്‍ ആണെങ്കില്‍ രണ്ടുനിര തെങ്ങുകള്‍ക്കിടയില്‍ ഒന്നോ രണ്ടോ മറ്റു വൃക്ഷങ്ങളോ കൃഷി ചെയ്യാന്‍ സാധിക്കും.പൊതുവെ പറഞ്ഞാല്‍ ഇടവിള സമ്പ്രദായത്തിലെ ഘടകവിളകള്‍ പരസ്പര പൂരകങ്ങളാകണം.അപ്പോള്‍ പ്രധാന വിളയുടെ ഉത്പാദനക്ഷമതക്ക് കാര്യമായ കുറവൊന്നും സംഭവിക്കുകയില്ല .മാത്രമല്ല, ഘടകവിളകളില്‍ നിന്നും കൂടുതല്‍ വിളവ്‌ ലഭിക്കുകയും ചെയ്യും. മട്ടി, കാററാടി, വെളളപ്പെൻ (Vateria indica), കാരാഞ്ഞിലി (Dipteroca indicus), വട്ട്, ശീമക്കൊന്ന, സുബാബുൾ തുടങ്ങിയ വൃക്ഷങ്ങൾ തടി, വിറക്, പച്ചില വളം തുടങ്ങി പല ഉൽപ്പന്നങ്ങളും പ്രദാനം ചെയ്യാൻ കഴിവുള്ളവയാണ്, ക്യഷിയിട തിന്റെ കിടപ്പും കൃഷിചെയ്യുന്ന വിളകളും അനുസരിച്ചായിരിക്കണം നടേണ്ട മരം തിരഞ്ഞെടുക്കേണ്ടത്. വളർച്ചയ്ക്ക് ആവശ്യമുള്ള വിഭവങ്ങൾക്കു വേണ്ടി വിളകളോട് മൽസരിക്കാത്തവയാകണം ഈ മരങ്ങൾ, വിളവ്യവസ്ഥയിലുൾപ്പെട്ട സസ്യങ്ങൾ വിവിധ തട്ടുകളിൽ നിന്നും പോഷകമൂലകങ്ങൾ, സൂര്യപ്രകാശം എന്നിവ സംഭരിക്കു ന്നതു വഴി ലഭ്യമായ ഉൽപ്പാദനോപാധികളുടെ പൂർണമായ ഉപയോഗം ഉറപ്പുവരു ത്താൻ കഴിയും. ഇലപൊഴിക്കുന്ന മരങ്ങളും അധികം പരക്കാത്തതും അർധസുതാര്യ വുമായ മേൽവിതാനത്തോടു കൂടിയവയും അഭികാമ്യമാണ്. തണലിൽ വളരാൻ കഴിവുളള ചേന, ചേമ്പ്, തീററപ്പുല്, കാച്ചിൽ, ഇഞ്ചി, മഞ്ഞൾ, വാഴ, കുരുമുളക്, കൊക്കോ, വിവിധ ഔഷധ സസ്യങ്ങൾ എന്നിവയും തെങ്ങിനും വിവിധോദ്ദേശ്യ വൃക്ഷവിളകൾക്കുമൊപ്പം കൃഷി ചെയ്യാവുന്നതാണ്.

F.വനപ്രദേശങ്ങളിലെ കൃഷിരീതികൾ

പ്രാചീനമനുഷ്യൻ നടത്തിവന്നിരുന്നതും ഇന്നും ചില

പ്രദേശങ്ങളിൽ (ഉദാ: നമ്മുടെ ഉത്തര-പൂർവസംസഥാനങ്ങൾ, ആഫ്രിക്കയിലും ദക്ഷിണ-പൂർവേഷ്യയിലുമുള്ള ചില രാജ്യങ്ങൾ) തുടർന്നുവരുന്നതുമായ ഒരു കൃഷി രീതിയാണ് മാററക്ക്യഷി അഥവാ സ്ഥാനാന്തര ക്യഷി രീതി (Shifting cultivation പൂനം, പോഡു, ധും എന്നീ പേരുകളിലും ഇത് അറിയപ്പെട്ടിരുന്നു. ഈ കൃഷിരീതി യുടെ പ്രത്യേകത കാടു വെട്ടിത്തെളിച്ച് മൂന്നാലു വർഷം കൃഷിനടത്തുക, മണ്ണിന്റെ ഫലപുഷ്ടി കുറയുമ്പോൾ അവിടംവിട്ട് പുതിയ സ്ഥലത്തേക്കു നീങ്ങുക എന്നതാണ്.ഇങ്ങനെ ഉപേക്ഷിക്കപ്പെടുന്ന ഭാഗം കാലക്രമേണ വനമായി മാറുന്നു. ഇവി, കർഷ കൻ തിരിച്ചുവരുന്നത് ഒരുപക്ഷേ 20-25 വർഷങ്ങൾക്കു ശേഷമായിരിക്കും അപ്പോ ഴേക്കും സ്വാഭാവിക പ്രക്രിയകളിലൂടെ മണ്ണിന്റെ ഉൽപ്പാദനക്ഷമത വീണ്ടുകിട്ടിയി ടുണ്ടാവും. വളരെക്കാലം ഇത്തരം കൃഷിരീതികൾ വലിയ പരിസ്ഥിതിദോഷങ്ങൾക്ക് ഇടവരുത്താതെ ലോകമെമ്പാടുമുള്ള ഉഷ്ണമേഖലാപ്രദേശങ്ങളിൽ തുടർന്നുവന്നി രുന്നു. പക്ഷേ ജനസംഖ്യാവർധനയും സാങ്കേതിക-സാമ്പത്തിക രംഗങ്ങളിലുണ്ടായ വികാസവും മൂലം ഇങ്ങനെയുളള പല പരമ്പരാഗത കൃഷിരീതികളും കുറയാന്മുഖ മായി. കാലക്രമത്തിൽ വനനശീകരണത്തിന്റെ മൂലകാരണമായി മാററക്ക്യഷി പരി ഗണിക്കപ്പെട്ട ഒരു പരമ്പരാഗത രീതിയായ ഇതിനെ ഉദ്ധരിക്കാൻ അടുത്തകാലത്ത് ചില ശ്രമങ്ങളൊക്കെ നടത്തുകയുണ്ടായി. മണ്ണിന്റെ വളക്കൂറ് നിലനിർത്താനായിപെട്ടെന്ന്‍  വളരുന്നതുംനൈട്രജന്‍ ശേഷിയുള്ളതുമായവൃക്ഷങ്ങള്‍ നട്ട്വളര്‍ത്തുകയാണ് ഇതില്‍ മുഖ്യം.സമ്പുഷ്ടികൃത തോട്ടവല്‍ക്കരണം എന്നാണ് ഇതിനെ വിളിക്കുന്നത്.കാര്‍ഷിക വിളകകളെ വനത്തോട്ടങ്ങളില്‍ വളര്‍ത്തുന്ന ഒരു അഗ്രോഫോറസ്ട്രി  രീതിയാണ് ടോങ്കിയ.ഈ രീതിയില്‍ തേക്ക്,യൂക്കാലി,വാറ്റില്‍ തുടങ്ങിയവ വനത്തോട്ടങ്ങളില്‍ നെല്ല്,കപ്പ,ഇഞ്ചി,മഞ്ഞള്‍ മുതലായ വിളകള്‍ കൃഷി ചെയ്യാനുള്ള അവകാശം ആദ്യത്തെ 3-4 വര്‍ഷത്തേക്ക് വനംവകുപ്പ് കര്‍ഷകര്‍ക്ക് വിട്ടുകൊടുക്കുന്നു.കാര്‍ഷിക ഉല്‍പ്പാദനത്തോടൊപ്പം വനത്തോട്ടത്തിന്റെ സംരക്ഷണവും ലക്ഷ്യമാക്കിയാണ് ഈ പ്രവര്‍ത്തനം.പത്തോന്ബതാം നൂറ്റാണ്ടിന്‍റെ മധ്യത്തോടെ ബര്‍മയില്‍ (ഇന്നത്തെ മ്യാന്മാര്‍)ഉടലെടുത്ത ഒരു കാര്‍ഷിക വനവല്‍ക്കരണ രീതിയാണ് ടോങ്കിയ.ബര്‍മീസ് ഭാഷയിലെ ടോങ്ങ്  യ എന്ന പദങ്ങളില്‍ നിന്നാണ് ടോങ്കിയ എന്ന പദം ഉണ്ടായത്.ബ്രിട്ടീഷ് ഇന്ത്യയിലെ  ആദ്യത്തെ വനം ഇന്‍സ്പെക്ടര്‍ ജനറലായിരുന്ന  ഡിട്രീച്ച് ബ്രാന്‍ഡിസ് എന്ന ജര്‍മ്മന്‍ കാരന്‍ ഈ രംഗത്ത് സംഭാവന നല്‍കിയതായി കരുതപ്പെടുന്നു.ടോങ്കിയരീതി  പിന്നിട്  ലോകത്തിന്റെ ഇതര ഭാഗങ്ങളിലേക്കും  വ്യാപിച്ചു.ഇന്ത്യയിലെ മിക്ക സംസ്ഥാനങ്ങളിലും ടോങ്കിയ ഒരു രൂപത്തിലലെങ്കില്‍ മറ്റൊരു രൂപത്തില്‍ തുടര്‍ന്ന് വരുന്നുണ്ട്.എന്നാല്‍ അടുത്ത കാലത്തായി മണ്ണൊലിപ്പ് മൂലം കേരളത്തിലെ കുന്നിന്‍ ചരിവുകളില്‍ ടോങ്കിയാ കൃഷിക്ക് പ്രചാരം കുറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്.

G. തരിശു ഭൂമിയിലെ കാർഷിക വനവൽക്കരണരീതികൾ

തരിശുഭൂമികളിലധികവും ഉൽപ്പാദനക്ഷമത കുറഞ്ഞ പ്രദേശങ്ങളാണ്. ചരിവു ഭൂമികളും സസ്യലതാദികൾ കുറവുള്ള കുന്നിൻപ്രദേശങ്ങളും ചരൽ ചെങ്കല്

(Lalentes) നിറഞ്ഞ പ്രദേശങ്ങളും ഇതിലുൾപ്പെടുന്നു. മണ്ണൊലിപ്പു മൂലമുള്ള വള കൂറില്ലായ്മയായിരിക്കും ഈ പ്രദേശങ്ങൾ നേരിടുന്ന ഏററവും വലിയ പ്രശ്നം.

ഇവിടെ നടപ്പാക്കാവുന്ന ഒരു രീതിയാണ് ചരിവിനു കുറുകെ മരങ്ങൾ നട്ട് അതിനിട യിൽ കൃഷി മണ്ണാലിപ്പ് തടയാനും സ്വാഭാവിക ടെസ്റ്റുകൾ രൂപം കൊള്ളാനും ഇത് സഹായിക്കും. മഴയുടെ തോതും ഭൂമിയുടെ ചരിവും നോക്കി യാണ് മരങ്ങൾ തമ്മിലുള്ള അകലം തീരുമാനിക്കേണ്ടത്. ഏറെ ചരിവുണ്ടെങ്കിൽ അകലം 4 മുതൽ 5 മീററർ വരെയാകാം, മഴയോടെ തോതം ചരിവും കുറയുമ്പോൾ ഈ അകലം വർധിപ്പിക്കാവുന്നതാണ്. പല ദക്ഷിണ-പൂർവേഷ്യൻ രാജ്യങ്ങളിലും ഈ രീതി പ്രചാരത്തിലുണ്ട്. ശീമക്കൊന്ന, സുബാബൂൾ തുടങ്ങിയ എളുപ്പം വളരുന്ന മരങ്ങളാണ് ഇത്തരം സാഹചര്യങ്ങളിൽ അഭികാമ്യം. കശുമാവ്, അക്കേഷ്യ, വട്ട,ഇരുൾ (Xilia xylocarpa) എന്നീ വൃക്ഷങ്ങൾ ചാൽ ചെങ്കല്ല് നിറഞ്ഞ പ്രദേശങ്ങൾ ക്കനുയോജ്യമാണ്. ഹരിതഗൃഹവാതകമായ കാർബൺഡൈഓക്സൈഡിന്റെ അന്ത രീക്ഷത്തിലെ അളവ് കുറയ്ക്കാനും തദ്വാരാ ആഗോളതാപനം (Global warming) ഒരു പരിധിവരെ തടയാനും തരിശുഭൂമികളുടെ ഹരിതവൽക്കരണം സഹായിക്കുമെന്നതിൽ തർക്കമില്ല.

2. സിൽവി-പാസ്ചർ സമ്പ്രദായം

വൃക്ഷങ്ങളും തീററപ്പുല്ലും ഒരേ സ്ഥലത്തുതന്നെ കൃഷിചെയ്യുന്ന രീതിയാണ് സിൽവി-പാസ്പർ. വനപ്രദേശത്തെ കാലിമേച്ചിൽ (Forest grazing), ഹോർട്ടി പാസ്ച്ചർ എന്നിവ ഇതിന്റെ വകഭേദങ്ങളാണ്. നമ്മുടെ നാട്ടിലെ ഏററവും പ്രധാനപ്പെട്ട സിൽവി-പാസ്ച്ചർ രീതി തെങ്ങിൻതോപ്പുകളിലും മററു വൃക്ഷത്തോട്ടങ്ങളിലും മുള്ള പുൽക്ക്യഷിയാണ്. കോംഗോസിഗ്നൽ (Brachiaria ruziziensis), സിഗ്നൽ(Brachiaria decumbens), ഗിനി (Panicum maximum cy, Makueni, Riversedale) എന്നീ പുല്ലിനങ്ങൾ തണലിലും താരതമ്യേന ഉയർന്ന ഉൽപ്പാദനക്ഷമത കൈവരി ക്കാൻ കഴിവുള്ളവയാണ്. പുൽമേടുകളിൽ വ്യക്ഷങ്ങൾ നടുമ്പോൾ പുല്ലിലെ പ്രോട്ടീൻ ശതമാനം വർധിച്ചതായും പച്ചപ്പുല്ലിന്റെ ലഭ്യത താരതമ്യേന കൂടുതൽ കാലം നിലനിന്നതായും രേഖപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്. സിൽവി-പാസ്പർ സമ്പ്രദായത്തിൽ വിവിധ തറപ്പലുകളുടെയും വൃക്ഷങ്ങളുടെയും ചേർച്ച പരിശോധിക്കുന്നതിന് കേരള കാർഷിക സർവകലാശാലയുടെ തിരുവാഴാംകുന്നു കേന്ദ്രത്തിൽ നടത്തിയ ഒരു പഠനത്തിൽ കാറ്റാടി പോലുള്ള അർധസുതാര്യമായ തലപ്പോടുകൂടിയ വൃക്ഷങ്ങൾ പുല്ലിന്റെ വളർച്ചയെ പ്രതികൂലമായി ബാധിക്കുന്നില്ലെന്ന് കണ്ടിട്ടുണ്ട്. അതേസമയം അക്കേഷ്യ പോലെ പെട്ടെന്നു വളരുന്നതും അധികം സൂര്യപ്രകാശം താഴേക്ക് കടത്തി വിടാത്തതുമായ വൃക്ഷങ്ങൾ ഒപ്പം വളരുന്ന പുല്ലിനങ്ങളുടെ ഉൽപ്പാദനക്ഷമത ഗണ്യമായി കുറയ്ക്കുന്നുവെന്നും തെളിഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. ചുരുക്കിപ്പറഞ്ഞാൽ സിൽവി പാസ്ച്ചർ രീതിയുടെ ഉൽപ്പാദനക്ഷമത വൃക്ഷത്തലപ്പുകളുടെ (Tree crowns) ആക്യതി വലുപ്പം ഘടന ക്രമികരണം (ചെറുതും പരപ്പ് കുറഞ്ഞതും ചെറിയ ഇല കളോടു കൂടിയതുമായ വൃക്ഷത്തലപ്പുകൾ ഉദാ: കാററാടി, മട്ടി), വ്യക്ഷങ്ങളുടെ നൈട്രജൻ ബന്ധനശേഷി, ഇല പൊഴിക്കുന്ന സ്വഭാവം, പുല്ലിനങ്ങളുടെ തണൽ സഹനശേഷി (Shade tolerance) എന്നിവയെ ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു. അനുയോജ്യ മായ മരങ്ങളും പുലിനങ്ങളും തിരഞ്ഞെടുക്കുന്നത് ഈ രീതിയുടെ വിജയത്തിന് അത്യന്താപേക്ഷിതമാണ്.

3. അഗ്രി-സിൽവി-പാസ്ചർ സമ്പ്രദായം

കാർഷികവിളകളും വ്യക്ഷങ്ങളും കാലിവളർത്തലും കൂടിച്ചേർന്നുള്ള ഊർ ജിതനാലാപയോഗമാണ് അതി-സിൽവി-പാസ്ചർ വിതി പുരയിടക്ക്യഷി രീതി അഥവാ വീട്ടുവളപ്പിലെ കൃഷി (Home gardening. Homestead taming ആണ് കേരളത്തെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം ഏനവും പ്രധാനപ്പെട്ട അഗ്രി-സിൽവി പാസ്ച്ചർ രീതി. ദക്ഷിണ-പൂർവേഷ്യയിലും ലാററിനമേരിക്കയിലും ചില ആഫ്രി ക്കൻ രാജ്യങ്ങളിലും നമ്മുടെ പുരയിട കൃഷിരീതിക്കു സമാനമായ രീതികൾ വളരേ ക്കാലം മുമ്പേ പ്രചരിച്ചുപോന്നിരുന്നു. ഇതിന്റെ ഘടനാപരമായ സവിശേഷത പട രുന്ന ചെടികൾ മുതൽ വൻവർഷങ്ങൾ വരെ ഉൾപ്പെട്ടിരിക്കുന്നുവെന്നതാണ്. നിത്യ ഹരിതവനങ്ങളെ അനുസ്മരിപ്പിക്കുന്ന ഘടനാവവിധ്യവും (vegetation structure വിവിധതലങ്ങളിലായി വ്യക്ഷത്തലപ്പുകൾ ക്രമീകരിക്കപ്പെട്ടിട്ടുള്ള (Muttaye canopy) അവസ്ഥാവിശേഷവും ഇതിൽ പ്രകടമാണ്. വളരെയേറെ വ്യക്ഷങ്ങളും ചെടികളും ആഗി-സിൽവി-പാസ്ചർ രീതി പ്രകാരം കൃഷി ചെയ്യാം. കേരള കാർ ഷിക സർവകലാശാല നടത്തിയ ചില പഠനങ്ങളിൽ ഏകദേശം 130 വക്ഷങ്ങൾ പുരയിട ക്ക്യഷിരീതിയിൽ ഉൾപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ടെന്നു കാണാൻ കഴിഞ്ഞു. വക ങ്ങൾക്ക് പുറമേ വിവിധയിനം പച്ചക്കറികൾ, ധാന്യവിളകൾ, കിഴങ്ങുവർഗങ്ങൾ,

സുഗന്ധ-മസാലവിളകൾ, വാണിജ്യവിളകൾ, തിപ്പല് ഒൗഷധസസ്യങ്ങൾ എന്നി വയും അഗി-സിൽവി-പാസ്ച്ചർ സമ്പ്രദായത്തിൽ കാണപ്പെടുന്നുണ്ട്. വ്യക്ഷങ്ങളും സസ്യലതാദികളും ഉൾപ്പെടുത്തപ്പെട്ടിട്ടുള്ളതിനാൽ ഓരോ പ്രദേ ത്തിന്റെയും തനതു കാർഷിക ജൈവവൈവിധ്യം (Agrobiodiversity) നിലനിർത്താന് ഈ രീതി സഹായകമാണെന്ന് കരുതുന്നു.

4, മററു സമ്പ്രദായങ്ങൾ

ഇന്ത്യയിലെ വനങ്ങളിൽനിന്നും മുള (Barnbusa spo), വിറക, എണ്ണക്കുരുക്കൾ (ഉദാ: മരോട്ടി (Hydnocarpus wightiana), പൂവും (Schleichera ola). പുന്ന(Calophyllum inophyllum). നാങ്ക്. (Mesua ferrea), പാതിരി (Stereospermum spn), കരിങ്ങോട്ട് (Samadera indica), ഉങ്ങ് (Pongana pinnata), വേച്ച് (Azadirachta indica), ഇലിപ്പ (Madhuca latifolia), ഭക്ഷ്യ ഉൽപ്പന്നങ്ങൾ (നെല്ലിക്ക (Emilia officanals), ചേന, കാച്ചിൽ), പലവിധത്തിലുള്ള ഒൗഷധങ്ങൾ[തിഫല വിക്ക കടുക്ക (Terminalia bellirica), താന്നിക്ക (T. chatula). ഓർക്കിഡ് തുടങ്ങി വിവിധ യിനം പുഷ്പങ്ങൾ, ഗം, അരക്ക്, റെസീനുകൾ, തേൻ, ഇൗറ (Ochilandra 6.ചൂരൽ (Calamus spp.), സോപ്പുകാന് (Sapindus emarginatus), നിലം(ഇഞ്ചിപ്പുല്ല് Cymbopogon sp, പച്ചൗളി Pogostermon callin), കുന്തിരിക്കം(Canarium strictum), വൈററ് ഡാമർ (Vateria indica), സുഗന്ധദ്രവ്യങ്ങൾ (താരം Vetiveria zizanioid05), കുങ്കുമപ്പൂവ് (Mallotus philippensis), താമരപ്പൂവ് എന്നിവ ലഭ്യമാണ്. അവയുടെ ശഖരണവും പാകപ്പെടുത്തലും വിശാലമായ അർഥ ത്തിൽ അവഗാഫോറസ്ട്രി എന്ന പദം കൊണ്ട് നിർവചിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. ഇതിനു പുറമേ, വനപ്രദേശത്തെ ജലാശയങ്ങളിലെ മൽസ്യം വളർത്തൽ, ജലാശയങ്ങളോട നുബന്ധിച്ച സ്ഥലത്ത് വൃക്ഷം വളർത്തൽ (Aquatorestry), വനവ്യക്ഷങ്ങളെ ആശ്രയിച്ചുള്ള പട്ടുനൂൽപ്പുഴു വളർത്തൽ (ഉദാ: ടസാർ പട്ടുനൂലുൽപ്പാദനം). അരക്കുൽപ്പാദനം (Lac culture) ഇവയെലാം അഗാഫോറസ് ടി രീതികളായി പരിഗണിച്ചുപോരുന്നു. സാധാരണ പട്ടുനൂൽപ്പുഴുക്കൾ (മൾബറിട്ട് മൾബറിയില ഭക്ഷണമാക്കുമ്പോൾ, ടസ്സാർ പട്ടുനൂൽപ്പുഴുക്കൾ തേമ്പാവ് (Lagerstromea

lanceolata), കരിമരുത് (Terminalia tomentosa), നീർമരുത് (Terminalia aruna),ശാലമരം (Shorea robusla), വെന്തേക്ക്, ഓക്ക് (Quercus spp), മഴുക്കാഞ്ഞിരം Anogeissus lalifolia) എന്നീ വനവൃക്ഷങ്ങളുടെ ഇലകൾ ഭക്ഷണമാക്കുന്നു. പൂവ്വം, പ്ലാശ് (Butea monosperma) എന്നീ വ്യക്ഷങ്ങൾ അരക്കു കീട(Lacrifer laca)ത്തിന് സാധാരണയായി ആതിഥ്യം നൽകാറുണ്ട്. വൈവിധ്യമാർന്ന ഒട്ടേറെ അഗ്രി ഫോറസ്ട്രി രീതികൾ നമ്മുടെ വനങ്ങളിൽ നടത്തിവരുന്നുണ്ടെങ്കിലും, അവയുടെ പരിപാലന പരിചരണമുറകളെപ്പറ്റിയുള്ള ശാസ്ത്രീയവിജ്ഞാനം പരിമിതമായ തോതിൽ മാത്രമേ ലഭ്യമായിട്ടുള്ളൂ.

ഭാവിസാധ്യതകൾ

ഉഷ്ണമേഖലാ പ്രദേശങ്ങളിലെ വനനശീകരണം അനിയന്ത്രിതമായി തുടരുബോള്‍ വനവിഭവങ്ങളുടെ ആവശ്യവും ലഭ്യതയും തമ്മിലുള്ള വിടവ് വർധിക്കാനാണ്

സാധ്യത ഈ വിടവിയിലുണ്ടായേക്കാവുന്ന ക്ഷാമവും വർധിച്ച് വരുന്ന ആവശ്യവും കണക്കിലെടുത്ത് അഗ്രോപോറസ്ട്രി സമ്പ്രദായങ്ങളുടെ സ്വീകാര്യ തയും വർധിച്ചേക്കാം, അതുകൊണ്ട് വിവിധയിനം വനവൃക്ഷങ്ങളെ തോട്ടമടി സ്ഥാനത്തിൽ (ഏകവിളസമ്പദായത്തിലോ ബഹുവിളസമ്പ്രദായത്തിലോ)

വളർത്തിവരുന്ന ഫാം വുഡ്ലോട്സ്, ഉൗർജ-വിറകുതോട്ടങ്ങൾ തുടങ്ങിയ സ്ഥല വിനിയോഗ്രകമങ്ങൾ വരുംകാലങ്ങളിൽ കൂടുതൽ വ്യാപകമാകുമെന്നതിൽ സംശയമില്ല. ഇപ്പോൾ തന്നെ ഈ ദിശയിലേക്കുളള ചില ചുവടുവയ്പുകൾ കാണാവുന്നതാണ്. ഉദാഹരണത്തിന് വെളളൂരിലെ ഹിന്ദുസ്ഥാൻ ന്യൂസിൻറ് ലിമിററഡ് അടക്കമുള്ള ചില കമ്പനികൾ തുടങ്ങിയിട്ടുളള അഗ്രാഫോറസ്ട്രി പദ്ധതികൾ, വിവിധ സ്വകാര്യ വ്യാവസായിക വനവൽക്കരണ പരിപാടികൾ (Industral Private Forestry) എന്നിവ. ഉൽപ്പാദനക്ഷമത കൂടിയ വ്യക്ഷയിനങ്ങളുടെ വനവൽക്കരണവും (Clonal forestry) ഊർജിത പരിപാലന മുറകളും (Short'Rotation Intensive Cultural Systems) അനതിവിദൂരഭാവിയിൽത്തന്നെ പ്രാവർ ത്തികമായേക്കും. കൂടാതെ വിവിധോദ്ദേശ്യവൃക്ഷവിളകൾ ഉൾപ്പെട്ട ബഹുനില ക്യഷിമുറകൾ (Multistoreyed cropping systems), പ്രത്യേകിച്ച് പ്രായം ചെന്നതും രോഗം ബാധിച്ചതുമായ തെങ്ങിൻ തോപ്പിലും മററു തോട്ടങ്ങളിലും, പ്രചരിപ്പിക്ക പ്പെടാനുളള സാധ്യതയും വിരളമല്ല. കാർബൺഡൈഓക്സൈഡിന്റെ അന്ത

രിക്ഷത്തിലെ അളവ് കുറയ്ക്കാനും തദ്വാരാ ആഗോളതാപനം തടയാനും

ഇത്തരം വനവൽക്കരണ പരിപാടികൾ സഹായകമാകും.

References

Kumar, B.M., George, S.J. and Chinnamani, S. (1994). Diversity, Structure and

Standing stock of the Homegardens of Kerala in Peninsular India,

AGROFORESTRY SYSTEMS, 25:243-262

Kumar, B.M., Sajikumar, V. and Mathew, T. (1995). Floristic Attributes of Small

Cardamom (Elettaria cardamomum) (L) Maton) areas in the Western

Ghats of Peninsular India. AGROFORESTRY SYSTEMS, 31:275-289.

Nair, P.K.R. (1993). An Introduction to Agroforestry, Kluwer Academic

Publishers, Dordrecht, Netherlands.

Pvt. Ltd. New Delhi.

Tejwani, K.G. (1994). Agroforestry in India. Oxford & IBH Publishing Co.pvt.Ltd.New Delhi.